Chwiejna (labilna) - dużo bardziej zależy od napływających z zewnątrz informacji, niż od wewnętrznych przekonań danej osoby. W konsekwencji, aby móc myśleć o sobie dobrze, osoba ta potrzebuje ciągłych pochwał czy sukcesów, a jednocześnie nawet drobna porażka, czy krytyka mogą spowodować, że jej samoocena gwałtownie spada i pojawia się duży psychiczny stres, czy dyskomfort.
Adekwatna – oznacza, że dana osoba w miarę trafnie, zgodnie z rzeczywistością, potrafi ocenić swoje silne i słabsze strony, możliwości i ograniczenia. Zdrowa samoocena jest zwykle troszkę zawyżona, ale w sposób, który poprawia samopoczucie, nie utrudniając jednocześnie funkcjonowania.
Nieadekwatna – oznacza, że osoba albo wyraźnie zaniża, albo zawyża swoje zalety
i możliwości. Samoocena zaniżona powoduje, że dana osoba ma gorsze samopoczucie psychiczne, bardziej pesymistyczne spojrzenie na przyszłość, nie podejmuje też wielu wyznań, który w rzeczywistości mogłaby sprostać, bo zakłada, że jej się to nie uda. Z kolei samoocena zawyżona sprawia, że dana osoba może „porywać się z motyką na słońce” – podejmować się wyzwań zbyt trudnych i trwonić energię i czas na dążenie do celów, których nie jest w stanie osiągnąć.
Najbardziej korzystna dla nas jest samoocena wysoka, adekwatna i stabilna. Pozwala ona zachować dobre mniemanie o sobie, wiarę w dobrą przyszłość i w swoje możliwości, przeciwności losu, czy niepowodzeń.
Źródło: Jak wspierać swoją samoocenę?, Głos pedagogiczny. Grudzień 2018.
Na zakończenie naszych spotkań w roku szkolnym 2018/2019 życzę Państwu i Waszym pociechom bezpiecznych, szczęśliwych, radosnych i rodzinnych wakacji – pedagog szkolny Alicja Smoczeńska
