Artykuły pedagoga szkolnego 2019/2020

Przykładowe reakcje dziecka na zachowanie rodzica

Poniższa tabela przedstawia przykładowe reakcje dziecka na zachowania rodzica. Myślę, że warto się jej przyglądnąć.

 

Zachowanie rodzica

Uczucia dziecka

Myśli dziecka

Działanie dziecka

 

Nadmierne tłumaczenie

Zniecierpliwienie, znudzenie, zniechęcenie

„Nie chcę tego słuchać”.

„Znowu to samo”.

„Ciągle to słyszę”.

„Myśli, że tego nie wiem”.

Ignorowanie, „wyłączenie się”.

 

Krzyk

Lęk, złość, zdziwienie, upokorzenie

„Znowu zrobiłem coś źle”.

 „Sama sobie tak zrób”.

„Zostaw mnie w spokoju”.

Ucieczka: wycofanie się, płacz, chowanie się.

Atak: krzyk, histeria, wymuszanie.

 

Przekupstwo, uleganie

Poczucie kontroli, brak zrozumienia

„Nic nie rozumiesz”.

„Znowu się nie udało”.

„Wygrałem”, Jestem silniejszy niż mam/tata”.

Powtórzenie podobnego zachowania w przyszłości.

Szantaż

Lęk, złość, poczucie niesprawiedliwości

„To nie sprawiedliwe”.

„Wcześniej o tym mówiłaś”.

Wycofanie się, wykonanie polecenia ze strachu przed konsekwencjami, wymuszanie, histeria, nastawienie „coś za coś”

 

Źródło: K. Chojnacka, Po co dzieciom granice?, Remedium nr 6 (311). Czerwiec 2019.

Drodzy Rodzice,

serdecznie dziękuję za wspólne chwile w roku szkolnym 2019/2020, za każde życzliwe słowo, uśmiech, współpracę a przede wszystkim za Wasze zaufanie i Waszych Pociech. Życzę wspaniałych, szczęśliwych, pełnych radosnych doświadczeń wakacji!!!

Do zobaczenia i usłyszenia we wrześniu 2020 roku. Z wyrazami szacunku

Alicja Smoczeńska – pedagog szkolny

Wyręczać dzieci, czy im towarzyszyć?

Rodzice kochający swoje dzieci chcą, by one miały lepiej niż oni sami. Chcą lepszej przyszłości dla nich. I do tego momentu jest to dobra i zdrowa postawa. Trudność zaczyna się wtedy, kiedy sadzą, iż to oni są całkowicie odpowiedzialni za zbudowanie im tej przyszłości. Jasne jest to, że chcemy zapewnić dzieciom przestrzeń do rozwoju, ale nie możemy zabierać im odczuwania tego świata. Rodzice powinni ukazywać dzieciom, że do celu dochodzi się ciężką pracą i zaangażowaniem, a na tej drodze zdarzają się upadki, które wzmacniają człowieka. W takich sytuacjach rodzice powinni towarzyszyć dziecku, wspierać go, tak, by przywrócić mu wiarę w siebie, własne możliwości i siły potrzebne do pokonania różnych przeciwności. Należy pamiętać, że ochraniając dziecko nadmiernie można spowodować, iż w sytuacji trudnej lekcji życia, będzie mu się trudno podnieść.

Źródło: K. Domagała, Nie wyręczać a towarzyszyć!, Don Bosco. Styczeń 2020.

Czy nastolatek potrzebuje rodzica, czy kumpla?

Dorosły nie może być kumplem dla nastolatka, bo w tym jest dużo zaprzeczenia. Taka postawa jest nienaturalna i wzbudzająca w młodym człowieku pewien niepokój, gdyż łamie podstawowe granice między rodzicem a dzieckiem. Poza tym zaciera ona granice między światem ludzi dorosłych a nastolatkiem, wpływa hamująco na jego rozwój. Nastolatek nie szuka w nas kumpla, on ma dostatecznie dużo wokół siebie rówieśników. On szuka kogoś, kto mu postawi granice, kto wie, co jest w życiu ważne. Dlatego jako niedojrzały człowiek je łamie. Dzięki postawionym mu granicom, odzyskuje wiarę w dorosłego, który jest silny, który może pokierować, który wie, czego chce. W głowie młodego człowieka wiruje cały świat, podejmuje często nagłe i nieprzemyślane decyzje, w związku z tym potrzebuje rodzica, który poprzez swoją stałość i niezmienność wprowadzi trochę ładu i spokoju w jego życie.

Źródło: K. Domagała, Nastolatek potrzebuje rodzica, nie kumpla, Don Bosco. Styczeń 2020.

Wsparcie ósmoklasistów przed egzaminem przez rodziców

Zbliża się egzamin ósmoklasisty, w związku z tym proponuję Państwu kilka sugestii dotyczących  wsparcia dzieci w tym czasie. Oto one:

Na dzień przed egzaminem:

  • Spędź z dzieckiem trochę czasu.
  • Zniweluj stres dziecka przez wysłuchanie jego obaw i wspólną rozmowę.
  • Zadbaj, by dziecko odpoczęło, zrelaksowało się.
  • Pomóż przygotować dziecku wszystkie potrzebne rzeczy (ubranie, długopis, itp.).
  • Dopilnuj, by położyło się spać o sensownej, właściwej porze.

W dniu egzaminu:

  • Dopilnuj, by dziecko zjadło śniadanie. Jeżeli „zawiązany żołądek” nie pozwala mu na spożycie kanapki, zachęć go, by zjadło, chociaż jogurt (gdy jest się głodnym trudno się skupić).
  • Przed sprawdzianem nie przychodźcie do szkoły ze zbyt dużym wyprzedzeniem – bycie w miejscu egzaminu i rozmowa ze zdenerwowanymi osobami, które od niego podchodzą, sprawi, że poziom stresu wzrośnie (pamiętaj jednak o punktualnym przybyciu do szkoły, uwzględniając np.: korki na drodze).
  • Popraw dziecku humor, pomóż mu się zrelaksować.
  • Zachęć, by zamiast mówić: „Nie dam rady”, „Nie potrafię”, mówiło: „Jestem w stanie”, „Dam radę”.

Źródło: M. Loskot, Wspieranie ośmioklasistów w stresie przedegzaminacyjnym, Głos pedagogiczny. Kwiecień 2019.

Podstawy dobrych relacji z nastolatkiem

To, w jaki sposób będzie wyglądała nasza relacja z nastolatkiem, zależy w dużej mierze od jego oraz naszych cech indywidualnych, ale też, od jakości relacji między nami. Podstawą ich jest towarzyszenie, czyli czynne uczestniczenie w życiu dziecka na każdym etapie jego rozwoju. Ksiądz Jan Bosko nazwał to „asystencją”, czyli stałą obecnością wychowawczą, która musi być aktywna, bo przez nią wychowawcy ukierunkowują młodego człowieka i pobudzają go do naśladowania przez swój przykład. W tym ostatnim okresie rozwoju osobistego trzeba być blisko dziecka, towarzyszyć mu, pomimo buntu, jaki charakteryzuje osoby mające naście lat. Trzeba wykorzystać te chwile, kiedy jemy wspólnie posiłek, wyjeżdżamy itp. Trzeba dać dziecku odczuć, że jesteśmy zainteresowani jego światem. A oto dziesięć zasad pomocnych w relacji z nastolatkiem:

  • Uszanuj jego emocje i potrzeby. Szacunek do potrzeb i uczuć rozmówcy pozwala na stworzenie dobrej relacji z nim.
  • Nie zawężaj granic jego wolności. Daj mu mały kredyt zaufania i możliwości samodzielnego poznania świata.
  • Poznaj i toleruj jego znajomych. Relacje z rówieśnikami są dla dorastającego dziecka na pierwszym miejscu. Należy, zatem uważać na sposób, w jaki traktuje się jego znajomych.
  • Wysłuchaj jego problemów. Przyjmij jego zwierzenia z szacunkiem i uwagą. Nigdy nie bagatelizuj tego, co dla dziecka jest ważne.
  • Ustal reguły i konsekwentnie ich przestrzegaj. Mimo, że nastolatek prowadzi jawny bunt przeciwko naszym zasadom, w rzeczywistości potrzebuje poczucia, że mama
    i tata troszczą się o niego i nie jest pozostawiony samemu sobie.
  • Toleruj niegroźne sposoby wyrażania siebie. Nawet, jeżeli sądzimy, że nasze dziecko zachowuje się dziwacznie, potraktujmy jego styl bycia, jako formę poszukiwania własnego „ja”.
  • Pomóż mu poradzić sobie z napięciem emocjonalnym. Buzujące emocje i narastająca frustracją powodują, że nastolatkowi bardzo ciężko dojść do ładu z samym sobą. Rodzice powinni wówczas zapewnić mu odpowiednie wsparcie.
  • Zainteresuj się upodobaniami swojego dziecka. Zapytaj np.: „Jaka jest jego ulubiona piosenka, zespół, gra?”, itp.
  • Pozwól mu na udział w życiu rodziny, np.: zapytaj o zdanie w sprawie wyjazdu na wakacje, czy weekend. Dzięki temu nastolatek zobaczy, że liczymy się z jego zdaniem i poczuje się przez nas doceniony.
  • Zmień sposób rozmowy z nim. Przede wszystkim zamień się w słuchacza. Zawsze słuchaj tego, co dziecko ma ci do powiedzenia. Nawet mądrość życiowa głosi, że „milczenie jest złotem a mowa tylko srebrem”.

 

Źródło: G. Starzak, Więź i towarzyszenie to podstawa dobrych relacji z nastolatkiem, Don Bosco. Styczeń 2020.

Artykuły pedagoga szkolnego.

Witam serdecznie wszystkich Państwa w nowym roku szkolnym 2019/2020. Cieszę się bardzo na nasze comiesięczne internetowe spotkania. Mam nadzieję, że krótkie rozważania z zakresu problematyki psychologiczno – pedagogicznej będą miłą i przydatną lekturą.

Serdecznie pozdrawiam i życzę dobrego roku szkolnego 2019/2020 Waszym pociechom –pedagog szkolny Alicja Smoczeńska

logo_psp_pijarki_splo_200.png
Image

SZKOŁA PODSTAWOWA I LICEUM
Sióstr Pijarek im. Pauli Montal

2023-liceum-braz.png