Odpowiedzialność to jedna z najbardziej przydatnych w życiu i pożądanych cech charakteru. Ludzie odpowiedzialni, traktujący serio swoje zobowiązania i wykazujący się
z nich, z reguły mają w życiu lepiej. Są bardziej konsekwentni w dążeniu do swoich celów, lepiej kierują swoim życiem, są cenieni nie tylko, jako pracownicy, lecz także, jako koledzy, przyjaciele, partnerzy życiowi. Oczywiście jest jeden warunek – osoby te rozsądnie decydują o tym, czego się podjąć i do czego zobowiązać, bo jeśli wezmą na siebie zbyt wiele, może im to zaszkodzić. Ważna jest, więc umiejętność trafnego ocenienia swoich możliwości i tego, na ile poszczególne cele są warte realizacji. Jeśli jednak człowiek wykształci w sobie „zdrowe” poczucie odpowiedzialności za siebie, swoje działania i swoją przyszłość, a także za innych ludzi dookoła, na których sytuację i samopoczucie ma wpływ, jego szanse na życiowy sukces zawodowy i osobisty rosną.
Jak nauczyć dzieci odpowiedzialności? Po pierwsze powierzać dziecku obowiązki na miarę jego możliwości i egzekwować wywiązywanie się z nich. To wiąże się z rozwijaniem u dziecka świadomości własnego wpływu na różne sprawy np.: karmienie papugi związane jest z jej zdrowiem, dlatego ją karmię; sprzątam pokój, bo mam świadomość, że jak jest posprzątane to jest przyjemnie domownikom. Innymi słowy powinniśmy pomóc dzieciom zrozumieć związki przyczynowo – skutkowe. Ważne jest też wzmacnianie wiary dzieci
w siebie, zwracanie uwagi na to, co same sobie zawdzięczają, umożliwianie im podejmowania decyzji i pokazywanie, jakimi konsekwencjami te decyzje są obarczone. Nauka odpowiedzialności wiąże się również z nauką empatii (współodczuwaniem).
Źródło: K. Rusin, Kilka słów o odpowiedzialności,[w] Głos pedagogiczny, Listopad 2014.